فارغ از اینکه نگارنده مواضع و رویکردهای آقایان لنکرانی، جلیلی و یا هرکاندیدای دیگر انتخابات را به چه میزان قبول دارد یا ندارد، بیانیه انصراف دکتر لنکرانی وهمچنین مجموعه یکماهه فعالیت مستمر انتخاباتی وی حاوی نکات مهمی است که سعی می‌شود به اجمال بیان شود:

 

اول اینکه کنار رفتن باقری لنکرانی به نفع هر کاندیدای دیگر به علت عمل به وعده‌ی ماندن یک پرچمدار گفتمان انقلابی در انتخابات و خارج کردن اکثریت قابل توجه سبد رای به اصطلاح حزب اللهی از تردید دوگانه لنکرانی-جلیلی از اهمیت بالایی برخوردار است.

 

توضیح آنکه دکتر لنکرانی می‌توانست به دهها دلیل به نفع سعید جلیلی کناره گیری نکند، وی می‌توانست حمایت یک تشکل سیاسی فعال در انتخابات که در راس آن عالمی همچون علامه مصباح قرار دارد را دلیل روشنی بر این مساله بداند و البته به دلیل اینکه بعد از تلاش های مستمر برای به صحنه آوردن دکتر جلیلی کاندیداتوری خود را اعلام کرده بود این دلیل برای افکار عمومی مسموع بود.

 

دوم اینکه لنکرانی از معدود کاندیداهایی بود که اعلام کاندیداتوری اش هم با حضور چهره های برجسته همراه بود و هم اینکه رسانه های حامی جبهه پایداری روزانه از چهره های مختلفی در حمایت از وی مطالبی کار می‌کردند، این مساله بازهم نشان می‌دهد لنکرانی برای کنار رفتنبه نفع جلیلی کار کوچکی نکرد.

 

سوم این است که: لنکرانی وجبهه پایداری برنامه ای مفصل (فارغ از میزان کیفیت برنامه) برای دولت یازدهم تدارک دیده بودند، کاری که بسیاری از کاندیداهای مطرح دیگر همچنان نکرده‌اند.

 

چهارم اینکه در نظرسنجی های انتخاباتی اخیر دکتر لنکرانی از دکتر جلیلی جلوتربود، هرچند در میزان دقیق اعداد در نظر سنجی ها تردید وجود دارد ولی مساله نسبت رای ، مساله مهمی است.

 

پنجم اینکه نگارنده علاقه زیادی دارد که به بررسی مواضع کامران لنکرانی در بازه زمانی کاندیداتوری اشاره کنم،باید به دور از هر حب وبغض سیاسی اعلام کرد لنکرانی علی رغم تمام کج سلیقگی های رسانه ای در ایران اگر از لفظ بی اشتباه استفاده نکنیم، کم زاویه ترین اظهارات انتخاباتی با مواضع روشن وصریح رهبر انقلاب و نظام اسلامی را دارا بود.

 

متاسفانه بسیاری از کاندیداهای انتخاباتی که مواضع سابقشان خوب بوده است به محض ورود به عرصه انتخابات به اصطلاح بند را آب می‌دهند و مواضع عجیب و غریبی می‌گیرند، در هفته های اخیر شاهد بودیم برخی کاندیداهای جریان اصولگرا که دهها سایت و روزنامه در خدمت تبلیغات انتخاباتی دارد حتی به مواضع اصولی نظام در سیاست خارجی هم رسید. 

 

یکی از تاسف برانگیزترین پدیده های انتخاباتی 92 رد و تضعیف مواضع اصولی نظام در گیر و دار مباحث انتخاباتی است؛ زیاد هستند کاندیداهایی که به صراحت و کنایه واضح ترین مواضع اصولی را به خیال جمع کردن چند رای بیشتر زیر سوال می برند جالب این جاست که پژ و ژست این افراد دفاع از شعار ها و گفتمان انقلاب است ولی در عمل تیشه به ریشه آن می‌زنند.

 

زیر سوال رفتن پیشرفت‌ها و دست آوردهای نظام به بهانه تبلیغ انتخاباتی و خراب کردن موقعیت حریف نقل محافل سیاسی است اما دکتر لنکرانی به واقع از این حربه کثیف دوری کرد و این مساله برای بدنه دلسوز کشور و انقلاب اتفاق خرسندی بود.

 

جالبترین نکته‌ای که در طول تبلیغات یکماهه لنکرانی واضح بود این است که حتی رسانه های مخالف وی حتی یکبار هم نتوانستند اظهار نظری خلاف مشی ادعایی وی و گروه متبوعش پیدا کنند تا جایی که برخی رسانه ها تنها راه تضعیف موقعیت لنکرانی را بایکوت وی می دانستند.

 

لنکرانی بیشترین سخنرانی هایش را در دانشگاه ها و مساجد انجام داد و برخلاف خیلی از کاندیداها که به علت خلوت بودن محل سخنرانی از انتشار عکس های مراسم خودداری می‌کنند با استقبال مخاطبین مواجه می‌شد، این مساله به معنای این نیست که تمام حاضرین در سخنرانی لنکرانی حامی وی بوده‌اند بلکه اهمیت مواضع و سعه صدر وی باعث شده بود کمتر سالنی در دانشگاه ها گنجایش مخاطبین را داشته باشد.

 

کناره گیری لنکرانی نیز با قهر و کنایه و سرسختی نبود، بلکه در بیانیه انصراف مانند کسی که اصلا در معرض کرسی ریاست جمهوری نبوده سخن از دفاع از انقلاب می‌زند و بر حمایت امیدوارانه از دکتر جلیلی تاکید می‌کند: «موسم کنونی ، موسم لجاجت ، تصمیم گیری های فردی ، بی توجهی به مصالح کشور و بی اعتنایی به وظیفه همگانی در دفاع از این نظام مقدس نیست ، ولو این اهمال ها به خیال عمل به تکلیف و با پوشش ادای دین به وطن باشد.»

 

نکته پایانی اینکه متاسفانه قلم‌هایی که تا دیروز برای «وحدت» و «ازخود گذشتگی» سینه چاک می‌دادند، به فاصله ساعتی پس از انصراف دکتر لنکرانی زبان به طعنه و کنایه بازکردند، این واکنش‎‌ها تردید درستی تصمیم عزت مدارانه کاندیدای محجوب انتخابات را به یقین تبدیل می‌کند.