شعری زیبا در وصف وطن سبز

وطن یعنی بریزی در خیابان؟
                                بسوزی مسجدی را سهل و آسان؟
وطن یعنی خشونت های سبزی؟
                                توهم ها و صحبت های فرضی؟
وطن یعنی حمایت از اجانب؟
                                زنی تهمت به کاندیدای غایب؟
وطن باید شود سبز از سر زور؟
                                که دستورش رسید از آن ره دور؟
وطن یعنی اگر زورت زیاد است
                                بدان بی بی سی از دست تو شاد است؟!
وطن یعنی اگر کم مایه داری
                                تو را له میکند سرمایه داری؟
وطن یعنی دبی یعنی امارات؟
                                بساط و پیپ و قلیان و کراوات؟
***
وطن را ساده بنمودی تو معنی
                               چنین اندر کلامت هست معنی
وطن یعنی غم جانانه داری
                               اگر پائین شهرت خانه داری!
وطن یعنی که دشمن فتنه دارد
                               میان جمع سبزی رخنه دارد!
وطن یعنی حیا کن فتنه سبز
                               مساز از میهنم ویرانه سبز
وطن گفتی و دردم تازه کردی
                               میان خواب خود خمیازه کردی
وطن تنها همین یک شهرتان نیست
                               طفیلی از بر تهرانتان نیست
وطن تبریز و شوش و زاهدان است
                               عیار و ارزشش بر ما عیان است
وطن شیراز و یزد و اصفهان است
                               نگین سرخ و جاوید جهان است
وطن در نزد ما با دین عجین شد
                               سرافراز و عزیز و بهترین شد
وطن یعنی عرب ها ترکمن ها
                               طلوع لاله در دشت و دمن ها
وطن سرخ و سپید و سبز و زیبا
                               لر و کرد و بلوچ و آذری ها
وطن یعنی تمام ملت ما
                               شکوه و قدرتش از همت ما
وطن یعنی ابوسینا و سعدی
                               ولی نایب بر حق مهدی(عج)
وطن یعنی حیا کن فتنه سبز
                               مساز از میهنم ویرانه سبز