سیمای منافقان

ای بندگان خدا! شما را به ترس از خدا سفارش می کنم، و شما را از منافقان می ترسانم، زیرا آن ها گمراه و گمراه کننده اند، خطا کارند و به خطا کاری تشویق کنند، به رمگ های گوناگون ظاهر می شوند، از ترفندهای گوناگون استفاده می کنند، برای شکستن شما از هر پناهگاهی استفاده می کنند، و در هر کمینگاهی به شکار شما می نشینند. قلب هایشان بیمار، و ظاهرشان آراسته است، در پنهانی راه می روند، و از بیراهه ها حرکت می کنند.

وصف شان دارو، و گفتارشان درمان، اما کردارشان دردی است بی درمان. بر رفاه و آسایش مردم حسد می ورزند، و بر بلاء و گرفتاری مردم می افزایند، و امیدواران را نا امید می کنند. آن ها در هر راهی کشته ای، و در هر دلی راهی، و بر هر اندوهی اشک ها می ریزند(1)، مدح و ستایش را به یکدیگر قرض می دهند، و اگر داوری کنند اسراف می ورزند. آن ها برابر هر حقی باطلی، و برابر هر دلیلی شبهه ای، و برای هر زنده ای قاتلی، و برای هر دری کلیدی، و برای هر شبی چراغی تهیه کرده اند.

با اظهار یأس می خواهند به مطامع خویش برسند، و بازار خود را گرم سازند، و کالای خود را بفروشند.

سخن می گویند، اما به اشتباه و تردید می اندازند، وصف می کنند اما فریب می دهند، در آغاز، راه را آسان و سپس در تنگناها به بن بست می کشانند، آن ها یاوران شیطان و زبانه های آتش جهنم می باشند:«آنان پیروان شیطانند، و بدانید که پیروان شیطان زیان کارانند.      مجادله 19»

نهج البلاغه  خطبه 194 

---

در فتنه ها ، چونان شتر دو ساله باش، نه پشتی دارد که سواری دهد، و نه پستانی تا او را بدوشند 

نهج البلاغه حکمت 1