نفاق جدید

واژه نفاق ، کلمه جدیدی نیست. بلکه آنچه این واژه را در تاریخ شکوهمند 30 ساله انقلاب اسلامی برجسته تر از پیش می کند ، تلفیق این واژه با مضامین دینی و ارزش های اصیل انقلاب اسلامی است که در حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم از سوی برخی از انقلابیون دهه 60  صورت گرفت. لذا به این نوع نفاق می توان نامی را نهاد که دربرگیرنده‌ی جهت گیری های "جریان سوخته‌ی " بیان شده باشد.  "نفاق جدید" مفهومی است که بی شک در حوادث پس از انتخابات بارها در محافل سیاسی از آن یاد شده است. به همین منظور برای آشنایی بهتر با مفهوم نفاق جدید بهتر آن است که به بررسی دوران خلافت علی (ع) که حقیقتاً دوران سراسر فتنه و نفاق بود بپردازیم.

وقتی علی (ع) به حکومت رسید بسیاری از صحابه رسول الله ، حاضر به همراهی با وی نشدند؛ البته بسیاری از آنان نظیر طلحه و زبیر ابتدا به ساکن مخالفت را شروع نکردند. مشی، شروط، ملاک های تقدم امیرالمومنین (ع) و ... مواردی بود که آرایش جدیدی از صحابه به نمایش گذاشت. به طوری که امیرالمومنین (ع) برای اقناع آنان به قرآن مراجعه نکردند زیرا آنان خود را همطراز علی (ع) در درک وحی می دانستند و در عرصه تفسیر نیز مدعی بودند.

علی (ع) در نهروان در مواجهه با خوارج به ابن عباس گفت: "برای آنان قرآن نخوان بلکه از پیامبر(ص) حدیث بیاور". احادیث پیامبر(ص) نیز کارگر نشد و شد آنچه نباید می شد و امیرالمومنین (ع) از آنان مایوس شد و به سراغ "رویش اسلام" رفت. مقام معظم رهبری بعد از صدور حکم محکومیت عبدالله نوری، در نماز جمعه تهران فرمودند: امیرالمومنین (ع) هر موقع شمشیر می خواست مالک، هر موقع زبان می خواست ابن عباس و... بنابراین مالک، ابن عباس، محمد ابن ابی بکر، ابن حاتم طائی و ... کسانی بودند که پیامبر را درک نکرده بودند اما با همه وجود و بدون هیچ چشم داشتی در خدمت امیرالمومنین(ع) بودند و جزء رویش های اسلام به شمار آمدند. در مقابل نیز کسانی که خود را صحابه و یاران نزدیک رسول خدا(ص) می پنداشتند تحمل عدل علی(ع) برایشان بسیار سنگین می نمود و به همین سبب فتنه ای را به پا کردند که به "جمل" شهرت یافت. فتنه ای که در یک طرف آن صحابه و همسر پیامبر یعنی طلحه و زبیر و عایشه بودند؛ طلحه وزبیری که به طلحه الخیر و زبیر سیف الاسلام شهرت داشتند و در سوی دیگر آن علی (ع) بود که پیامبر خطاب به ایشان فرمودند: علی جان، من و تو پدران این امت هستیم. علی (ع) هر چه آنان را بر بازگشت به راه رسول خدا(ص) رهنمون کرد ، این ارشاد خاضعانه در آنان کار ساز نشد؛ به طوری که امیر المومنین(ع) در وصف احوال طلحه وزبیر در زمان رسول خدا(ص) و در دوران خلافت خویش این گونه می فرمایند: "چون رعد خروشیدند و چون برق درخشیدند، اما کاری از پیش نبردند و سرانجام سست گردیدند! ولی ما این گونه نیستیم، تا عمل نکنیم، رعد و برقی نداریم، و تا نباریم سیل جاری نمی سازیم."

در زمان امام حسن(ع) نیز این چنین بود. تنها صحابی بازمانده از زمان پیامبر اسلام(ص) در این عصر سعد ابن ابی وقاص بود. سعد ابن ابی وقاص همان کسی است که خلیفه دوم او را جزء شورای شش نفره حکمیت برای انتخاب جانشین خویش منصوب کرد. او فردی است که علی(ع) در خطبه شقشقیه نهج البلاغه در مورد او بیان می دارد که کینه بسیاری از حضرت داشت. او بیشترین خون را به دل امام حسن(ع)  کرد و چون از صحابه بود ، مردمی که پیامبر را درک نکرده بودند وی را دارای مرجعیت دانستند و این چنین او مقابل امام زمان خویش قرار گرفت و پسر او نیز (عمر ابن سعد فرمانده لشکر یزید در روز عاشورا) در کربلا آن فاجعه تاریخی را به بار آورد. عبیدالله ابن عباس نیز چرب و شیرینی دنیای معاویه را برگزید و این چنین بود که حسن بن علی(ع) تنها ماندو ... و زمینه ذبح ذبیح الله در کربلا فراهم شد.

در انقلاب اسلامی ما نیز پس از رحلت امام خمینی(ره) افرادی از این دست بسیارند. مفهوم نفاق جدید دربرگیرنده‌ی افرادی است که خود را زیر پرچم امام و انقلاب می دانند، حال آنکه گفتار و اعمالشان هیچ سنخیتی با این گفتمان اصیل ندارد. جریانی که مدعی است ما همان یاران و صحابه نزدیک امام خمینی(ره) هستیم؛ ولی در عملکردشان چیزی کاملاً متضاد با آن را به نمایش می گذارند. شاه بیت گفتمان امام و انقلاب "ولایت فقیه" است. جریان نفاق جدید با طرح این مطلب که ما ولایت فقیه را قبول داریم و حتی بیش از شما هم قبول داریم به طرح تفکرات سکولاریستی و سرمایه داری غربی می پردازد. 

 برای نمونه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

محمد خاتمی: اگر این حجاب و پوشش مانع حضور زن وبروز شخصیت زن شود، قطعاً مضر است... مشکل این نیست که زنان چگونه لباس بپوشند، مشکل این است که زنان بتوانند در عرصه های مختلف حضور داشته باشند. (روزنامه همبستگی، آبان 79)

عبدالکریم سروش: ولایت، منحصر در شخص نبی اکرم است و با رفتن او، ولایت نیز خاتمه می یابد؛ او خاتم نبوت و خاتم ولایت بود، ولایت پیامبر بعد از او به کسی منتقل نشده است.(ماهنامه کیان، بهمن77)

محسن کدیور: معصومین فقط در کلیات و اصول اسوه اند، نه در فروع و جزئیات.(ماهنامه کیان، بهمن77)

عطا الله مهاجرانی: سر دادن شعار مرگ و آتش کشیدن پرچم آمریکا، اعمال زشت و وحشیانه است.(جبهه، مرداد78)

عبدالله نوری: ولایت انتصابی امری غیرقابل فهم است و اشکالات و تناقضات عدیده ای دارد.(هفته نامه راه نو، شهریور77)

مهرانگیز کار: قوانین شرعی در مورد زنان ظالمانه است.(روزنامه عصر آزادگان، بهمن78)

بهروز افخمی: هنرمندان اصیل هم به نحوی به فضای زنده و البته آمیخته به ابتذال نیاز دارد و در یک فضای پاکیزه شده و تحت سانسور از دل و دماغ می افتد. (روزنامه کیهان، آبان 79)

 سوال اینجاست که چگونه می‌توان  به ولایت فقیه پایبند بود اما به توصیه ها و فرامین به حق و پدرانه‌ی ولی فقیه نه تنها عمل نکرد بلکه علیه آن نیز موضع گیری کرده و بیانیه صادر نمود. یا اینکه یکی از شعار اصیل انقلاب اسلامی که استکبار ستیزی است را داد ولی در جهت شاد کردن دشمن مستکبر گام برداشت. صحبت در این زمینه بسیار است ولی آنچه که عقلاً و منطقاً به نظر می رسد این است که این جریان با ادعای اینکه ما طرفدار گفتمان امام و انقلاب هستیم می خواهند به جریان سازی های دروغین خود ادامه دهند و با فریب دادن مردم مومن، متعهد و انقلابی ایران اسلامی "مسجد ضرار" دیگری را پس از 14 قرن بنا نهند که نتیجه آن تنها ایجاد تفرقه و درگیری های داخلی و انحراف خط اصیل انقلاب اسلامی است.

به سادگی می توان گفت افرادی که زمانی در کنار امام خمینی(ره) به عنوان صحابه بودند و هم اکنون رهبران جریان نفاق جدید هستند همانند برخی از صحابه رسول خدا(ص) هستند که پس از ایشان چه بلاهای سهمگینی بر سر ولی خدا علی(ع) آوردند؛ بلاهایی که تنها با سوء استفاده از جایگاه صحابگی پیامبر(ص) قابل انجام بود. به نظر می رسد برخی از انقلابیون دهه 60 مصداق همان فرمایش علی (ع) است که در وصف احوال طلحه و زبیر فرمود باشند که چون رعد خروشیدند و چون برق درخشیدند، اما کاری از پیش نبردند و سرانجام سست گردیدند!